Absurd?

En weer gaat de deur open.

Dit is serieus de tiende keer in 20 minuten tijd 😡


Om 09.00 uur is het gastcollege begonnen en elke twee minuten komt er weer zo’n lamzak binnen druppelen.


En dan die piepende deur net iets te langzaam dicht doen waardoor de hele collegezaal boos naar die gehaktbal zit te kijken. Niemand heeft meer oog voor die arme gastspreker.


Welkom bij een college aan de Hogeschool van Amsterdam in 2008.


Hier is het normaal dat gedurende het eerste half uur van een college studenten nog steeds binnen druppelen.


Met weemoed denk ik terug aan ijzeren Ed. Bij mijn vorige studie stond hij om om 09.00 uur bij de deur om hem genadeloos voor je snufferd dicht te trekken als je ook maar één seconde te laat was.


Ik besluit de docent aan te spreken.


“Dat dit bij onze eigen colleges gebeurt kan ik nog begrijpen maar dit kan je toch niet maken als er een gastspreker is? Dit is toch slechte reclame voor onze opleiding?”.


Je hebt helemaal gelijk Frank. Volgende keer gaat de deur op slot.


Diezelfde middag heb ik een werkcollege van dezelfde docent.


Drie keer raden wie te laat komt?


Zodra ik binnenkom, schiet hij keihard in de lach.


Over mijn studententijd kan ik nog uren doorpraten, waarbij de ene anekdote nog smeuïger is dan de andere.


Voor nu wil ik het verhaal van de Absurde Held met je delen, wat ik tijdens mijn minor filosofie heb ontdekt.


(Een minor is een soort vakantie van je eigen opleiding naar een ander vakgebied. Zo heb ik dus 6 maanden filosofie gedaan)


Het verhaal van de Absurde Held komt van de Franse filosoof Albert Camus.


Hij stelde dat het leven eigenlijk compleet zinloos is omdat je ooit hartstikke dood gaat. (En er vanuit zijn overtuiging niets meer is na de dood)


Zo heeft Albert zelf een Nobelprijs gewonnen, maar daar heeft hij nu helemaal niets meer aan omdat hij niet meer leeft.


Je kunt nog zulke mooie dingen bereiken in het leven, zodra je dood maakt het helemaal niets meer uit.


Kortom, eigenlijk is het hele leven zinloos.


Maar.


Vanuit dat besef kan je een enorme vrijheid pakken.


Als het leven toch zinloos is, dan kan je er zelf zin aan gaan geven. Je mag zelf helemaal bepalen hoe je het gaat invullen en hoe jij er een feestje van gaat maken.


Lukt dat? Dan ben je een held. Een Absurde Held omdat je toch iets gaat doen wat eigenlijk zinloos is.


Dit verhaal van Albert Camus doet me ook weer denken aan de Cirkel van Invloed van Stephen Covey.


Covey is auteur van de bestseller De 7 Eigenschappen van effectief leiderschap.


De cirkel van invloed beschrijft hij bij de eigenschap: Wees proactief.


Dit betekent dat je vooral moet kijken waar je zelf invloed op hebt. Wat ligt er in jouw cirkel van invloed? Vervolgens kan je daar proactief op handelen.


Volgens Albert Camus kun je dus zelf invloed uitoefenen op het feit dat het leven zinloos is. (Vandaar het absurde)


Misschien denk je nu: “Leuk hoor, grote kale vriend.” Al dat filosofisch gebrabbel, maar wat is de link met het leren van fouten?”.


De les is dit: Kijk naar waar je wel invloed op hebt als iets fout gaat.


Je hebt geen invloed op wat je overkomt, maar wel hoe je er mee om gaat.


Wil je concrete methodes ontdekken hoe je dat doet? Check dan mijn boek SuperFalen.