Opgejaagd door een konijn met een geweer
| Ik had tien seconden om te vluchten voordat een konijn met een geweer achter mij aan kwam. 10, 9, 8… Daar ging ik! Samen met 8 andere mannen schoten we weg het bos in. Ik was nog geen drie meter onderweg en ik ging vol door mijn enkel. De tranen schoten in mijn ogen van de pijn. 7, 6, 5… Strompelend probeer ik de heuvel op te vluchten. 4, 3, 2,1… En daar kwam het konijn dat klaar was om zijn geweer helemaal leeg te knallen op ons. De ene kogel na de andere vuurde hij af. Ik was ondertussen al terug naar het begin gestrompeld en besloot niet meer mee te doen aan het paintballen op dit vrijgezellenfeest. Mijn enkel deed te veel pijn om wild rond te rennen in het bos. Een uurtje later zat ik op de mountainbike. Na een half uurtje voelde ik me als een gesmolten bak yoghurt die te lang in de zon had gestaan. 25 graden, heuvel op, een slechte conditie en sinds maanden weer eens een kater maakte dat ik helemaal gesloopt was. Gelukkig brak de ketting van iemand af en kwam een busje een nieuwe fiets brengen. Dit was mijn kans! Ik gooide de handdoek in de ring en ging lekker terug met het busje. Voor de tweede keer deze morgen gaf ik aan: “Dit gaat hem niet worden. Ik stop ermee.” Gelukkig was dit helemaal oké voor deze groep mannen. Ik kon mijzelf gewoon uitspreken zonder bang te hoeven zijn voor negatieve reacties. Dat wens ik jou ook toe op de werkvloer! Ik wens jou toe dat je aan kan geven als iets niet goed gaat. Dat je fouten mag toegeven zonder bang te hoeven zijn dat het tegen je gebruikt gaat worden. Dat je jouw manager aan kan spreken op fouten en dat jullie een veilige werkplek hebben waarin dit allemaal oké is. Dat betekent niet dat iedereen altijd maar lief en aardig is tegen elkaar. Ik moedig het juist aan dat jullie elkaar ook flink de waarheid durven te zeggen. Als jullie dat doen, dan is het altijd met respect voor de persoon. Ik ben recent geïnterviewd door het platform Chief Human Resource Officer over mijn boek SuperFalen. In dit interview vertel ik dat de HR mensen veel kunnen bijdragen aan het ontwikkelen van een open foutencultuur. Via alle HR instrumenten die ze hebben kunnen zij zich uitspreken over het maken van fouten. In het interview vertel ik over de gedragscode van gemeente Amsterdam. Zij hebben in 2015 vijf principes opgesteld waarvan onderstaande de vierde is: “Ik leer en verbeter dagelijks, fouten maken mag.” Dit is één van de dingen die je kunt doen als organisatie om je uit te spreken over het maken van fouten. Wil je ontdekken wat je nog meer kunt doen? In mijn boek SuperFalen geef ik meerdere concrete voorbeelden over wat verschillende afdelingen zoals HR en communicatie kunnen doen om een bijdrage te leveren aan het leren van fouten. Het is boek is te bestellen via www.SuperFalen.nl |